πώς γεννήθηκε το βιβλίο

πώς γεννήθηκε το βιβλίο

το βιβλίο γεννήθηκε περίπου έξι εβδομάδες μετά την κόρη μου.

ήδη από τις πρώτες μέρες της λοχείας μου κατέγραφα με 2-3 λέξεις ή φράσεις κάθε μέρα μια μεγάλη απορία: γιατί έπρεπε να καταστρέφω τη γαλήνη, την ηδονή και τη μαγεία του θηλασμού, ακριβώς τη στιγμή που το μωρό μου κι εγώ είχαμε συντονιστεί πλήρως, γιατί έπρεπε να την αφήνω στην κούνια της να κλαίει ξαφνιασμένη, για να σπεύσω να βράσω νερά, να διαλύσω σκόνες και να τη μπουκώσω με το μπιμπερό... από τους παιδιάτρους του μαιευτηρίου είχα λάβει σαφείς εντολές: ο θηλασμός να διαρκεί 10 λεπτά από κάθε στήθος και μετά, αν το μωρό συνέχιζε να πεινάει, να δίνω "συμπλήρωμα". όλοι το θεωρούσαν κανονικό αυτό (εκτός από μένα - και την κόρη μου) και δεν αμφισβήτησα την "επιστημονική" του βάση - μόνο που μου φαινόταν τόσο αφύσικο...

μου πήρε δυο βδομάδες για να συνειδητοποιήσω ότι αρκετές φίλες μου είχαν θηλάσει τα δικά τους παιδιά αποκλειστικά για πολλούς μήνες - "αποκλειστικά" σημαίνει χωρίς συμπλήρωμα. ένιωσα ξαφνικά ανίκανος άνθρωπος, ανίκανη γυναίκα, στεγνή γυναίκα. χωρίς γάλα, χωρίς αγάπη. τις νύχτες έκλαιγα, τις μέρες έκλαιγα - αλλά συνέχιζα να ετοιμάζω μπουκαλάκια. με συνταγή γιατρού... γιατί εκείνες μπορούσαν κι εγώ όχι? και ένα μεσημέρι κατάλαβα ότι κάλλιστα μπορούσα κι εγώ να κάνω ότι μπορεί μια οποιαδήποτε γυναίκα να κάνει - μόνο που μου είχαν πει ψέμματα. γιατί η σύγχρονη γυναίκα δεν οφείλει να ταίζει μόνο το παιδί της, αλλά και τις εταιρίες βρεφικών τροφών...

το βιβλίο είναι απόσταγμα θυμού και απόσταγμα αγάπης. βάλθηκα να απεξαρτηθώ και να απεξαρτήσω και το μωρό μου από τα "υποκατάστατα μητρικού γάλακτος" και το κατάφερα μέσα σε μια εβδομάδα. τις σκέψεις και τα συναισθήματά σε αυτή τη μικρή, αλλά και τόσο μεγάλη, περιπέτεια, τις έβαλα στη σειρά κι έγραψα το βιβλίο. το έδωσα στη φίλη μου χριστίνα, που μόλις είχε κι εκείνη γεννήσει (...) και κόσμησε το γραπτό μου με τα δυνατά της σχέδια.

το "πρωτόγαλα" δεν είναι μόνο η αφήγηση της εμπειρίας μου, αλλά και η κατάθεση της πεποίθησής μου, της πολιτικής μου πεποίθησης, είναι η γραπτή αναφορά της αντίστασής μου στα οργανωμένα συμφέροντα των εταιριών βρεφικών τροφών.

θέλω πίσω το σώμα μου. διεκδικώ το σώμα μου.
θέλω να θηλάζω το παιδί μου.
θέλω να μετέχω στη φυσική ιστορία του είδους μου.
σέβομαι και διεκδικώ το δικαίωμα του παιδιού μου να θηλάσει.
διεκδικώ το δικαίωμα να μην είμαι καταναλώτρια – θέλω να είμαι άνθρωπος.